عندلیبا سفر عرش تو خوش باد برو

                   نرود کس سوی کنگره زیباتر از این

                                    آن چنان پنجره بر نور گشودی که به عشق

                                                       نگشوده است کسی پنجره زیباتر از این

 

آن روز محمد رضا برای اعزام بسیار عجله داشت،منتظر ماند تا ناهار آماده شود،از او خواستم عجله نکند و او به احترام من صبر کردم. بعد با موتور سیکلت به همراه برادرش رفت تا هر چه زودتر به محل اعزام برسد،قبل از حرکت سفارش همیشگی را به آنها کردم که تند نرانید،او را به خدا سپردم و منتظر ماندم تا ببینم دفتر روزگار چگونه ورق خواهد خورد.من خودم را برای این فراق آماده کرده ام ولی امید داشتم که دوباره او را ببینم.

محمد رضا به منطقه جنگی اعزام شد و پسر دیگرم که همراه او رفته بود به خانه برگشت.خیلی دلم میخواست جزئیات حرکت آنها را از خانه تا محل اعزام بدانم.هنوز چیزی از پسرم نپرسیدم که گفت:از اینکه محمدرضا این همه تند می رفت به او اعتراض کردم وگفتم مگر نشنیدی پدر گفت احتیاط کنید،تند نرانید،به پدر خواهم گفت که با این همه عجله و شتاب موتور سواری میکنی تا دفعه بعد تو را تنبیه کند(به شوخی)اما محمد رضا خیلی قاطع و صریح جواب داد:«داداش دفعه دیگری وجود ندارد،این دفعه آخری است که من اینجا هستم.»

احساس کردم که میقات ملاقات به نام او ثبت گردد و او همان وقت پروازی دلنشین برای گفتگو با خدا انتخاب کرده بود زیرا هرجا دل بی قراری کرد و قرار مناجات طلبید میتوان نماز عشق خواند و شهادت زنگی برای اعلام این حقیقت است که:

« یا ایها الانسان انک کادح الی ربک کدحا فملاقیه»(انشقاق/6)

راوی:آقای نصرالله کاشی الاصل(پدر شهید)

 

                          نرود کس سوی کنگره زیباتر از این

                                               آن چنان پنجره بر نور گشودی که به عشق

                                                                             نگشوده است کسی پنجره زیباتر از این



نظر  

نوشته شده توسط سجاد جلایی در یکشنبه 89/6/7 ساعت 11:38 صبح موضوع سرزمین لاله ها | لینک ثابت